Onlangs ben ik, en daarmee ook het kantoor van Mamadans, verhuisd van een huis aan zee naar de stad. Opnieuw ben ik een thuis aan het creëren voor mijzelf en mijn gezin. Het is niet nieuw voor me. In de afgelopen vijf jaar zijn we meerdere keren voor korte en langere tijd verhuisd en ik ben er expert in geworden; een goede bestemming kiezen, weten wat je nodig zal hebben, je spullen minimaliseren, inpakken in enkele koffers / dozen, verheugen en gaan. Ter plekke zo snel mogelijk alles verkennen en in me opnemen. Enkele meegebrachte dingen waar we waarde aan hechten maken het meteen ‘van ons’. En na een tijdje het huis in gebruik te hebben genomen voelt het als thuis.

Verhuizen. Weten wat je nodig zal hebben, verheugen en gaan.

Toen ik zwanger was creëerde ik ook een thuis. Eentje voor mijn groeiende kindje. De landing in mijn buik probeerde ik zo aangenaam mogelijk te maken door diep te slapen, gezond te eten en drinken, te bewegen met wandelen, yoga en dansen en door mijn gemoed prettig te houden. Eerst was het onwennig omdat ik niets merkte van mijn ‘inwoner’, maar geleidelijk raakten we op elkaar afgestemd en werd ik steeds meer zijn ’thuis’.

Het thuis van mijn kids. Ik moet er heel wat voor doen; beschikbaar zijn

En dat gaat nog door. Mijn schoot en mijn omhelzing zijn nog altijd de basis waar mijn kids komen uitrusten en opladen. Ik moet er heel wat voor doen, namelijk beschikbaar zijn en hen welkom heten. Gelukkig heb ik goed geoefend tijdens de zwangerschappen en weet ik dat ik nog altijd dezelfde verzorging moet doen (slapen, eten, bewegen, plezier maken) om mij, hun thuis, te onderhouden en vorm te geven.

Wanneer we ons thuis voelen in ons lijf en bij elkaar, is zo’n verhuizing van huis ook gemakkelijker, want we nemen elkaar mee.